Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009


Το Voyager πλησιάζει το μαγνητικό πεδίο που σημειώνεται με κίτρινο (Πηγή:American Museum of Natural History)
Λονδίνο
Στείλε το άρθρο με emailΤύπωσε το άρθρο


Οι αστρονόμοι γνώριζαν ότι το Ηλιακό Σύστημα περιβάλλεται από ένα Τοπικό Διαστρικό Νέφος, ή «Τοπικό Χνούδι» για συντομία, το οποίο όμως κανονικά δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί. Τώρα, το ιστορικό σκάφος Voyager δίνει λύση στο μυστήριο.
«Χρησιμοποιώντας δεδομένα του Voyager, ανακαλύψαμε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο ακριβώς έξω από το Ηλιακό Σύστημα» αναφέρει σε ανακοίνωση της NASA η Μέραβ Όφερ, επικεφαλής της ομάδας που παρουσιάζει την ανακάλυψη στο Nature.
«Αυτό το μαγνητικό πεδίο συγκρατεί ακέραιο το διαστρικό νέφος και λύνει το παλιό μυστήριο του πώς [το αέριο] μπορεί να βρίσκεται εκεί».
Το Τοπικό Χνούδι (Local Fluff) μέσα στο οποίο έχει εισέλθει το Ηλιακό Σύστημα είναι μια μείγμα ατόμων υδρογόνου και ήλιου με διάμετρο 30 έτη φωτός. Είναι τόσο ογκώδες ώστε πρέπει να φτάνει ακόμα και πέρα από το Α Κενταύρου, το πλησιέστερο στον Ήλιο άστρο.
Μέχρι σήμερα, οι φυσικοί θεωρούσαν ότι το νέφος θα έπρεπε να είχε διαλυθεί από τα υπέρθερμα αέρια που εκτόξευσε προς το μέρος του μια σειρά εκρήξεων σουπερνόβα, οι οποίες χρονολογούνται στα δέκα εκατομμύρια χρόνια.
Το νέφος παραμένει όμως άθικτο λόγω του μαγνητικού του πεδίου, το οποίο «προσφέρει την επιπλέον πίεση που απαιτείται για να αντισταθεί στην καταστροφή».
Τα δίδυμα σκάφη Voyager, που κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις εδώ και 30 χρόνια, είναι τα πιο απομακρυσμένα ανθρώπινα δημιουργήματα και μπορούν να αντιληφθούν την επίδραση του νέφους, ωστόσο δεν έχουν ακόμα περάσει μέσα του.
Το ίδιο το νέφος δεν μπορεί να περάσει μέσα στο Ηλιακό Σύστημα, αφού τα αέριά του απωθούνται από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου, το οποίο διογκώνεται λόγω του ηλιακού ανέμου (μιας συνεχούς ροής ηλιακών σωματιδίων) και σχηματίζει την προστατευτική ηλιόσφαιρα.
Η αυξομειούμενη διάμετρος της ηλιόσφαιρας είναι έτσι το αποτέλεσμα δύο αντίθετων δυνάμεων: του ηλιακού ανέμου που την «φουσκώνει» από μέσα, και το Τοπικό Χνούδι που την συμπιέζει από έξω.
Το Voyager 1 έφτασε στο εξωτερικό άκρο της ηλιόσφαιρας το 2004 και το Voyager 2 ακολούθησε τρία χρόνια αργότερα.
Newsroom ΔΟΛ

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

ΡΑΔΙΟΚΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΒΑΡΙΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ


Από το “New Scientist”

Ένα απ’ τα μεγαλύτερα εμπόδια που τίθεται μπροστά στον άνθρωπο για την κατάκτηση του διαστήματος, έρχεται να υπερπηδήσει μια σύγχρονη μέθοδος, που μόλις πρόσφατα διατυπώθηκε και αναμένεται να τεθεί σε δοκιμή στο προσεχές μέλλον. Το πρόβλημα είναι η μεταφορά και κατασκευή μεγάλων και βαριών σχηματισμών στο διάστημα, κάτι απαραίτητο για τον αποικισμό του.

Την μέθοδο που ονομάστηκε «ακουστική υλοποίηση» ή «ακουστικός σχηματισμός» (“acoustic shaping”), εμπνεύστηκε ο Narayanan Komerath, μηχανικός αεροναυπηγικής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Georgia των Η.Π.Α. και βασίζεται στη χρήση ραδιοκυμάτων για την μεταφορά και το στήσιμο βαριών αντικειμένων στο διάστημα, ακόμα και κτιρίων και διαστημικών σταθμών.

Αρχικά ο Komerath πειραματίστηκε με ηχητικά κύματα, τα οποία όμως δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο κενό αέρος του διαστήματος. Υποστηρίζει όμως ότι τον ρόλο αυτό θα μπορούσαν να παίξουν και τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ωθώντας και μεταφέροντας βαριά αντικείμενα.

Το βάρος των αντικειμένων που θα μπορούσαν να μετακινηθούν εξαρτάται απ’ το μήκος κύματος της Η/Μ ακτινοβολίας. Έτσι το φως θα μπορούσε να μετακινήσει απλά κάποια μόρια, ενώ τα μικροκύματα και τα ηχητικά κύματα θα μπορούσαν να μετακινήσουν αντικείμενα μεγαλύτερων διαστάσεων. Σε μεγαλύτερα βάρη όμως, θα τα κατάφερναν μόνο τα ραδιοκύματα που έχουν και το μεγαλύτερο μήκος κύματος.

Το μόνο που μένει για τον Komerath και τους συνεργάτες του, είναι να δοκιμάσουν τη μέθοδό τους. Και γι’ αυτό δηλώνουν έτοιμοι, προτείνοντας ένα εντυπωσιακό πείραμα. Προτίθενται να στείλουν κινούμενους με ηλιακή ενέργεια πομπούς ραδιοφωνικών κυμάτων στην ζώνη αστεροειδών της Γης. Τα ραδιοκύματα θα μπορούσαν να διαλύσουν ένα αστεροειδή και κατόπιν να τον ανασυνθέσουν, ενώνοντας τα κομμάτια του σε ένα διαφορετικό σχήμα. Έτσι θα έχουμε ένα νέο αστεροειδή, κατοικήσιμο ίσως από αστροναύτες !

Προς το παρόν πάντως ο Komerath είναι σε αναμονή χρηματοδότησης του φιλόδοξου εγχειρήματός του.